ZAKUPIWSZY: BMW E34 525i 1990

Jak zapowiadałem jakiś czas temu na FB dziś kolejny odcinek cyklu "Zakupiwszy". Już od jakiegoś czasu mój kumpel szukał dla siebie jakiegoś godnego E34. Co ciekawe - jeździł E34, ale z pewnych względów musiał je oddać prawowitemu właścicielowi, a że był w tym aucie wręcz zakochany to wybór następcy był prosty. Tym razem auto musiało wykazywać się pojemnością co najmniej 2,5 litra, a do tego mieć na pokładzie jakieś ciekawsze wyposażanie, niż tylko kierownica i stołki.

Poszukiwania trwały chyba od kilku miesięcy - i tu mała dygresja. W przypadku E34 (jaki i jego konkurenta W124) znalezienie czegoś interesującego zajmuje sporo czasu pomimo, że na rynku jest dużo egzemplarzy. Przeważają na nim te w gorszym stanie (tanie), lub w stanie konkursowym (b.drogie). Nie ma natomiast zbyt wielu aut w stanie dobrym z plusem (średni pułap cenowy), ale do małych poprawek. Sytuacja ta wymaga jednego podejścia - nieustannego "czesania" ogłoszeń i czekania na pojawienie się czegoś atrakcyjnego. Tak było i tym razem. Marek zadzwonił do mnie późnym wieczorem zaledwie 5 minut po ukazaniu się ogłoszenia:D Szybko się skonsultowaliśmy i padła wstępna decyzja - brać. Po pierwsze nienaganny stan, po drugie bardzo fajny kolor (nietypowy dla E34 - zazwyczaj są w smutnych szarych, czy czarnych odcieniach), po trzecie ciekawe wyposażenie. Po rozmowie z właścicielem nasze apetyty zostały jeszcze bardziej zaostrzone, bo z rozmowy wynikało, że auto jest od nowości w Polsce (zakupione w niemieckim salonie, ale eksploatowane i serwisowane w naszym kraju), bardzo długo posiadało jednego właściciela, posiada oryginalny lakier (w zdecydowanej większości), który z racji ciągłego garażowania zachował się w super stanie. Auto było co prawda dosyć daleko (w Warszawie), ale było bardzo obiecujące. Dobrym znakiem okazał się sam sprzedający - pasjonat BMW ze starych, dobrych lat, który swoją drogą posiadał jeszcze jeden egzemplarz - i to wielce interesujący. Następnego dnia rano Marek był już w Warszawie i zakupił poniższe E34. Dodam, że do tego egzemplarza dodatkowo przekonał nas fakt, że auto jeździ na pełnym syntetyku - dla mnie to zawsze dobry znak oznaczający, że ktoś faktycznie dbał o auto, a nie zasłaniał się głupim stwierdzeniem, że do starych aut nie leje się syntetyku. Do aut tego typu zawsze trzeba lać jak najlepszy olej - a jak gdzieś wycieka to trzeba uszczelnić silnik, a nie zapychać go smołą. 

To E34 jest ciekawe z kilku względów. Po pierwsze kolor - Brillantrot, w którym w mojej opinii Betony wyglądają po prostu zjawiskowo, a do tego dosyć "youngtimerowo" - dziś już mało kto ma na tyle odwagi, by zakupić w salonie czerwony samochód tej klasy. O ile oczywiście producent w ogóle oferuje taką opcję... Po drugie fajny, prosty silnik M50B25 - czyli 2.5 litra 192 KM, do tego bez vanosów (jak to piszą w internetach - całkiem jakby silnik miał kilkanaście vanosów;). Jasno szare wnętrze (w bardzo dobrym stanie) jest dosyć rzadko spotykane, zazwyczaj mamy albo czarną świnię, albo morze szaro-burego plastiku i weluru. Wyposażenie także jest całkiem niezłe - sprawna klimatyzacja, sportsitze, przednie furtki w prądzie, a także coś ponoć bardzo rzadkiego w E34 - podświetlana rolka nawiewu. Z ciekawych dodatków jest też antena na tylnym błotniku (zazwyczaj jest ukryta w tylnej szybie).

Kilka dni temu miałem okazję zobaczyć samochód bliżej i przejechać się nim i jestem zaskoczony z kilku względów. Po pierwsze stanem tego egzemplarza - na pewno nie miał żadnej przeszłości wypadkowej. We wnętrzu jest cicho, nic nie skrzypi, nic nie ściąga (jak puścimy kierownicę na prostej to auto można tak jechać nawet kilka kilometrów). Posiada jeszcze oba oryginalne katalizatory, które zazwyczaj ginęły, kiedy tylko właściciel-kat chciał dodać kilka KM, lub kilka złotych do kieszeni. Po drugie elastyczność tego silnika. Spokojnie można jechać na 5 przy 50 km/h i auto nie protestuje. Pod dodaniu gazu bardzo ładnie "zbiera się" - zwłaszcza jak na tak wysoki bieg przy tak niskiej prędkości. Zaskoczenie in minus to osiągi z dołu - z niższych biegów. Być może wynika to stąd, że auto jest trochę zastane, ale mam wrażanie, że poprzednie E34 Marka [link tutaj] pomimo niższej mocy i pojemności zbierało się lepiej z dołu. Zauważyliśmy, że to 2.5 im szybciej jedzie, tym szybciej przyspiesza. Czwarte zaskoczenie to komfort, który jest na poziomie tego z W124. To E34 ma po prostu niewybite zawieszenie, a do tego jeszcze felgi 15" na dosyć balonowym profilu - 60. 
Jest troszeczkę korozji na dolnych krawędziach drzwi, można pomalować tylną klapę i to chyba tyle z minusów. Generalnie czas obszedł się z tym egzemplarzem nadzwyczaj łaskawie i jego stan spokojnie można określić jako bardzo dobry. Czas na zdjęciwa. Niestety nie oddają one prawdziwego nasycenia koloru - w rzeczywistości jest on bardziej intensywny.

Wąski ryj - zdecydowanie ładniejszy niż ten poliftingowy

Pierwotnie E34 było na jakiś mega wsiurskich felgach pomalowanych na czerwono - na szczęście to już przeszłość

W gratisie był taki kot - jak ktoś go chce to dzwonić, zabierać

Przepraszam, ale jarają mnie takie detale

Tylko kierkę bym zmienił na tą spod znaku M

Fotele zostały obszyte w ich dolnej części, ale wygląda to zaskakująco dobrze

Powód do dumy każdego właściciela BMW. Tu brakuje tylko jednej rzeczy

Komputer krzyczy do nas po niemiecku jakimiś bliżej niezrozumiałymi komunikatami. Lisz an? Jaaa

Oryginalna blokada skrzyni biegów

Wczesne E34 miały akumulator jeszcze w komorze silnika - później przeniesiono go do bagażnika pod kanapę

Detal wskazujący, że auto jest od dawna w naszym kraju

Instrukcje obsługi itd. w idealnym stanie

I co - podoba Wam się? Na koniec dodam tylko jeszcze, że auto nie było drogie, a po małym czyszczeniu i polerce zapewne było by warte spokojnie +50%. Kończymy obiecanym krótkim filmikiem z jazdy pokazującym jak pięknie Beta śpiewa: