Witam. Dziś wpis
głęboko zakorzeniony w przeszłości - acz nie bez powodu. Nie dalej jak wczoraj wieczorem trafiłem na ogłoszenie sprzedaży Skody S100 z Gorlic - dokładnie tej samej po
którą pojechaliśmy z Wrocławia razem z moim najlepszym kumplem Kozą jakoś na początku naszych studiów. Nawet nie pamiętam dokładnie kiedy to było - chyba wyparłem to z głowy. Dla
niezorientowanych - Gorlice dzieli od Wrocławia około 2,3 miliona mil morskich. To już w
zasadzie Rosja z wrocławskiego punktu widzenia. Nie wiem w ogóle jak to się
stało, że wpadliśmy na tak "genialny" pomysł jechania po to auto, ale bezlitosne
fakty są takie, że niestety zrobiliśmy to. Jechaliśmy tam pożyczonym od dziadka
Kozy miedzianym Matizem chyba z 6 godzin. Nawiasem mówiąc Matiz na tle naszych
ówczesnych samochodów był dla nas przybyszem z przyszłości. Ale wróćmy do
zasadniczego tematu - oboje byliśmy zajarani tą Skodą jak szczerbaty na suchary,
chyba nawet nie poprosiliśmy o dodatkowe zdjęcia na maila. OCZYWIŚCIE po
przyjeździe na miejsce auto okazało się gównem jakich mało (a te x lat temu Skoda i
tak wyglądała lepiej niż teraz). Pamiętam, że po jakiś 5 sekundach od ujrzenia
tego czechosłowackiego bolidu już wiedziałem, że wracamy do domu. Szukałem
tylko w głowie pretekstu, żeby wywinąć się od dalszych oględzin. Mieliśmy
ochotę wyj.... komuś z liścia, ale zważywszy na wiek w jakim wówczas byliśmy
mogliśmy robić takie rzeczy, ale w grach kąkuterowych. W akcie desperackiego
olśnienia nawkręcałem tym ludziom, że jedziemy przespać się gdzieś do mojej
rodziny w mieście obok Gorlic, a rano NA PEWNO damy znać. Zawinęliśmy się czym
prędzej z tej posesji jak psy z podtulonymi ogonami. Zaczynało się robić
ciemno, myśleliśmy czy kimać gdzieś po drodze, ale nasze studenckie budżety
zadecydowały - wracamy od razu do domu. Jechaliśmy mega zdołowani oszczędzając paliwo jak się
tylko da, żeby już tylko jak najmniej wydać na tę wyprawę wtopę. Wróciliśmy do
Wrocławia chyba wczesnym ranem zmęczeni w trzy dupy. To była jedna z naszych
najgłupszych wypraw po fury. Choć szczerze powiedziawszy zdarzyła się nam
jeszcze gorsza - mam już nawet rozpoczęty wpis na ten temat.
Ach - kiedyś to
były czasy - beztroskie śmiganie na drugi koniec Polski po jakieś beznadziejne
gruzy. A nie to co teraz - urlopy jakieś i brak czasu na cokolwiek.
Poprzednie szrohistorie:
