ZAKUPIWSZY: Mercedes-Benz C124 E200 1995

Witam. W końcu zakupiłem 4 kółka! Od sprzedaży Szaraka minęło już chyba ze 2 miesiące - a tak długi okres bez samochodu to do mnie niepodobne (choć w międzyczasie używałem zdobycznego CV i zdobycznego Baleno). Tak więc teraz czas na Srebro:) 
Sprawdziło się to, co kiedyś pisałem o Baleronach, że jak ktoś raz zasmakuje w zadbanym egzemplarzu to nie chce już innego samochodu i tak też się stało w moim wypadku. Rozważałem i oglądałem różne samochody przed zakupem kupejki i po skalkulowaniu wszystkich za i przeciw wyszło mi, że C124 to auto, które po prostu mi najbardziej leży. Ma wszystkie zalety Balerona, a przy tym jeszcze nutkę czegoś ekstra. Na początku nawet nie spodziewałem się jak duża jest ta nutka. Nie muszę też wozić drewna z lasu, więc to nadwozie jest jak najbardziej na miejscu. Ale od początku. 

Na początku nie brałem pod uwagę polifta ze względu na gorsze zabezpieczenie blachy niż w przedlifcie, ale znalezienie przedliftowego sedana z ciekawym wyposażaniem i silnikiem na elektronicznym wtrysku jest bardzo trudne. A znalezienie C124 w takiej kompletacji jeszcze trudniejsze (wychodziło to przez niecały rok). Także stanęło na polifcie i właśnie na C124. 

Poszukiwania rozpocząłem jednak od czarnego C124 220E z Bolesławca, potem był etap jarania się niebieskim W124 E280 z Lublina na tłuszczu - najbardziej rozwaliła mnie niebieska skóra w środku. Potem był srebrny C124 E220, którego opisywałem tu. Był kijowy, ale wtedy poczułem miętę do kupejki. Następnie był limonkowy W123 200. Potem błękitny W116 z Warszawy. Potem zielony C123 200 z Gostynia, i na końcu auto, które ostatecznie kupiłem. Czyli do 7 razy sztuka:) Trochę suchych danych - auto jest z 1995 roku, pochodzi z rynku włoskiego, ma klimatronic-a, jest w patyku i oczywiście w gaziorze. Silnik to znane mi już M111, ale w słabszej wersji niż wcześniej - 2.0 136 KM.

Pierwszym kryterium było dla mnie znalezienie czegoś co posiadałoby zdrową blachę, nawet kosztem nowego lakieru, bo co mi po pierwszym lakierze, skoro i tak zaraz trzeba będzie auto robić. Polifty bez rdzy to z kolei poziom co najmniej 20-25 tysięcy złotych, czyli zdecydowanie poza moim zasięgiem. Wiem w jakich miejscach trzeba te samochody oglądać więc nie było wielkiego problemu z rzetelną oceną stanu blachy.
Kolejnym kryterium był "efekt zajarania". Jak kupuję auto to muszę się nim zajarać. Jak nie ma zajarania to nici z transakcji - dlatego poległo C123, które oglądałem wcześniej. Tak więc pojechałem po kupejkę aż do Gniezna i kiedy poprzedni właściciel przyjechał na miejsce, w którym się umówiliśmy to z miejsca zakochałem się w tym egzemplarzu, choć oczywiście nie tak bezwarunkowo. Posprawdzawszy wszystkie kluczowe punkty nadwozia stwierdziłem, że skurczybyk jest stosunkowo niezły od tej strony. Ze zdziwieniem odkryłem, że z kanałów na podnośnik nie wysypuje się rdza, jak to ma miejsce praktycznie zawsze. Widać, że samochód był kiedyś cały malowany na oryginalny kolor, ale nie miał przeszłości wypadkowej. Lekko go ciągnie w prawo, ale to tylko efekt mojej jazdy przez pierwsze kilkanaście km po zakupie - zgubiłem zbieżność na pewnym przejeździe kolejowym:)
Dobry stan budy zapewne wiąże się z faktem, że był on przeznaczony na rynek włoski (i spędził tam sporo lat), o czym informuje stosowna tabliczka w komorze silnika. Pod względem mechanicznym jest dobrze. Zawieszenie, jak widzicie jest "trochę" obniżone, ale dzięki temu czuć, że zawias jest w dobrym stanie - nic nie stuka, nic nie lata. Razem z samochodem dostałem oryginalne sprężyny, które będę montować za jakiś czas, bo auto jest jednak trochę za twarde jak na wrocławskie drogi. Poza tym to jest Merol i ma być kanapowy. Choć z drugiej strony auto wygląda po prostu obłędnie i nie znam żadnej osoby (no dobra - może jedną), której by się nie podobał. Dostałem już nawet 2 wiadomości na FB od ludzi, którzy już widzieli samochód przejeżdżając koło mnie i pisali, że wygląda super.

Właśnie - pozostając przy kwestii wyglądu. Srebro ma kilka dodatków - dokładka USDM na tylnej klapie, felgi z W211, inna kierownica, inna końcówka wydechu. No i marchewy na przedzie. Blenda z tyłu wygląda super i na pewno zostanie, obecne felgi zostaną na razie, potem chyba poszukam innych, choć te są fajnie dopasowane - są masywne, jak cała sylwetka. Kierownica - na pewno do wymiany, bo zasłania prędkościomierz i wg. mnie nie wygląda zbyt dobrze. Z tego co widziałem na alledrogo to jest nawet coś warta, więc upłynniając ją kupię sobie fabryczną z poduchą i jeszcze nawet na tym trochę zarobię. Końcówka wydechu ze stali nierdzewnej wygląda rewelacyjnie - bardzo klasycznie i na pewno zostaje.

Generalnie auto jest doinwestowane i dosyć zadbane. Z wad - słyszę już lekko przekładnie kierowniczą i powoli kończą się tylne hamulce. Boczek fotela ma małe przetarcie. Nie działa termometr. Czasami szumi uszczelka z prawej strony. Drewno na tunelu środkowym jest lekko popękane. I to chyba wszystko.

Ale przejdźmy do sedna. Auto ma sporo smaczków, które cieszą moto-entuzjastów. Po pierwsze uczucie z poruszania się tym cackiem jest całkiem inne niż w przypadku sedana. Widoczność jest rewelacyjna - efekt braku słupków B. Podajniki pasów nawet dziś robią wrażenie, zresztą tak samo jak bez-ramkowe drzwi. Po opuszczeniu wszystkich bocznych szyb jest wrażenie poruszania się bardziej kabrioletem, niż coupe. Miejsca z tyłu są tak odmienne od tego co zazwyczaj spotyka się w samochodach, że ma się tam ochotę jeździć cały czas, pomimo ograniczonej ilości miejsca. Merol dosyć mocno przyciąga uwagę, podchodząc do niego często widuję ludzi, którzy go oglądają, albo robią foty - fajny bonus. Silnik nie poraża mocą, a dodatkowo C124 jest cięższe od swojego odpowiednika w sedanie o jakieś 20 kg (pomimo, że jest od niego trochę krótsze) - teoretycznie wszystko to nie zapowiada godnych osiągów. Jednak tak nie jest. Zapewne to efekt manualnej skrzyni biegów i zmiennych faz rozrządu i jeśli tylko chcemy to można go przymusić do bardziej ochoczego poruszania się. Do tego spalanie jest zaskakująco niskie.

Co do lakieru - dużo osób płacze na wieść, że auto jest srebrne, ale na żywo prezentuje się on inaczej niż jego współczesny, popularny, odpowiednik. Poza tym Merole mogą być srebrne z powodów historycznych, a już zwłaszcza te dwudrzwiowe.

Dobra za dużo już tego gadania - czas na zdjęciwa rzeczonego bolidu. Na obecny moment nie mam zbyt wielu jego fot, więc na razie będą tylko te. Więcej przy okazji.