ZAKUPIWSZY: Škoda Octavia Combi (Typ 993C) 1963

Witam.  W ubiegły już niestety weekend miałem okazję zapoznać się bliżej z autem dla typowego przedstawiciela handlowego. Auto w nadwoziu kombi z mocnym silnikiem TDI pod maską, do bólu nudne i poprawne - nieee, takich rzeczy na szrociakach nie będzie nigdy. Dziś kilka słów o pierwszej generacji Octavii, ale o tej naprawdę pierwszej, czyli z lat 1959-1971, a nie o de facto II generacji z lat 1996-2001, którą nagminnie uważa się za pierwszą generacje Octavii. Jeszcze konkretniej - auto należy do typoszeregu 993, a więc nie tylko Porsche posiadało w swojej ofercie auto o takim symbolu, ale i Škoda - lecz z dopiskiem "C".

Historia podobna jak poprzednio - otrzymałem zlecenie wyszukania takiego samochodu od stałego już zamawiającego. Wymagania były jasno sprecyzowane - pod uwagę brana była tylko i wyłącznie pierwsza seria, a więc Octavia jeszcze z charakterystycznymi skrzydełkami na tylnych błotnikach, czy też owalną atrapą chłodnicy. Późniejsze egzemplarze miały inną atrapę i klosze tylnych lamp, notabene zapożyczone od Skody S100 - generalnie ta późniejsza seria nie wyglądała tak wdzięcznie jak pierwsza. No i takiego samochodu właśnie szukałem. Problem w tym, że w Polsce znalezienie takiej Octavii graniczy z cudem. Odkąd pamiętam nasze allegro w kategorii pojazdów zabytkowych (niektórzy tak mają;) to nigdy nie było takiej wystawionej. Po pierwsze, z tego co wiem, nie oferowano ich w naszym kraju. Po drugie - i ta uwaga dotyczy chyba wszystkich samochodów z Krajów Demokracji Ludowej o profilu użytkowym - wersje kombi były okrutnie zajeżdżane i względnie mało egzemplarzy zachowało się do dziś w kondycji rokującej na bezproblemową renowację. Rozejrzałem się zatem na ryku czeskim - i o dziwo tu też było słabo z dostępnością takiej Octavii. Druga seria - nie ma problemu, możemy natknąć się na ładne egzemplarze z końca produkcji za około 10.000 zł - ale pierwsza seria nie występowała zbyt często w ogłoszeniach.

Pierwsze podejście już znacie - była to biała Octavia z 1961 roku widoczna na powyższym zdjęciu. Była podejrzanie tania - kosztowała około 5.000 zł, ale i tak zdecydowaliśmy się dać jej szansę z kilku względów. Jeśli liczebność poszukiwanego auta jest mała to bierze się pod uwagę nawet takie sobie egzemplarze - to pierwszy argument. Ponadto Skoda była bez dokumentów, co mogło tłumaczyć niską cenę na macierzystym rynku. U nas taka operacja nie należy do nader skomplikowanych i "kasochłonnych", toteż można spokojnie kupić auto bez kwitu. Na miejscu auto okazało się być w okrutnie złym stanie, co prawda odpalało, ale nie było do czego spawać. Musiało być w przeszłości wielokrotnie naprawiane i to w takich mniej autoryzowanych warsztatach;)

Podejście drugie - niebieska Octavia z 1963 roku. Ta rokowała dużo, dużo lepiej - była w pełni zgodna z rocznikiem, niezła blacharsko, sprawna mechanicznie, kompletna w detale, a ponadto ze znakomicie zachowanym wnętrzem. Z drugiej jednak strony auto kosztowało wyjściowo kilka razy więcej niż biały egzemplarz. Niemniej tu cena nie odgrywała wielkiej roli - celem było znalezienie jak najlepszego egzemplarza do renowacji i taka sztuka udała się. Octavka była zgodna z opisem, sprawna (no może poza hamulcami, które były mocno zastane) i rokująca na bezproblemową renowację. Była już co prawda lakierowana, ale nie ma co przesadzać - 53 lata w jednym lakierze to byłby ewenement. Urzekła mnie kolorystyka stosowana w tamtych latach. Połączenie pierwotnego lakieru auta (podobny do obecnego, ale idący bardziej w stronę zielnego) z chromowanymi i aluminiowymi detalami nadwozia i jasnymi elementami wnętrza (łącznie z kierownicą) robi bardzo pozytywne wrażenie, dodatkowo wzmocnione przez polakierowany na jasny kremowy kolor wnętrze atrapy chłodnicy.

Kiedy przyjechałem na miejsce to od razu wiedziałem, że to fajny egzemplarz. Już z daleka było widać chmurkę pary wodnej wydobywającej się z rury wydechowej i działające oświetlenie auta. Sprawdziłem tylko auto od dołu, zrobiłem dokumentację fotograficzną i podpisaliśmy umowę kupna. Trochę czasu spędziłem jeszcze na odkrywaniu różnych zakamarków auta, a tych jest sporo. W bagażniku mamy dwie blaszane osłony na nadkola, a pod nimi trochę wolnej przestrzeni. Pod tylną klapą mamy także słabo widoczną kolejną klapkę skrywającą koło zapasowe - tu akurat ze względu na hak nie było wskazane otwieranie jej, ale dostęp jest także od góry. 

Niestety nie zarzucę Was teraz wrażeniami z jazdy, gdyż takowej w ogóle nie odbyłem. Skoda nie posiadała ważnego przeglądu i ubezpieczenia, więc będzie musiała przyjechać do kraju na auto-lawecie. I dobrze. Choć z drugiej strony wizja powrotu takim ponad półwiecznym autem na kołach do domu wielce mnie pociąga. Zwłaszcza w zimie:)

Takie oto ładne okoliczności natury towarzyszyły mi w drodze

Lubię czasami pośmigać bocznymi drogami - tracimy trochę czasu, ale za to widoczki są super

Octavia na celowniku rekina;)

Podział klapy na górną i dolną to rewelacja - aż chce się na tej klapie siedzieć i biwakować, czy łowić z niej ryby

Tak równe szczeliny wokół drzwi to rzadkość

Oczko wyjęte tylko chwilowo

Motorownie w tych Octaviach są ponoć bulletproof

Ładne nie? Boczki drzwiowe jeszcze kilka lat temu były pokryte fabryczną folią!

Trochę suchych danych dla zainteresowanych. Pod maską znajdziemy czterocylindrowy silnik o pojemności 1221 cm³ i mocy około 47 KM. Masa własna to prawie tona (940 do 965 kg w zależności od wersji), w związku z czym prędkość maksymalna to zaledwie 115 km/h. Co najlepsze - napęd jeszcze na tył.

Plany? Skoda będzie poddana renowacji w czym pomoże bardzo dobra dostępność części w Polsce. Swoją drogą szkoda, że podobnie nie jest z autami polskiej produkcji.