Translate

poniedziałek, 12 listopada 2018

PRAWDZIWY SZWAJCAR: 1959 Edsel Corsair 4-Door Hardtop


Witam. Cholera miałem nic nie pisać, ale znowu jest taka okazja, że po prostu nie ma opcji, żebym nie wrzucił wpisu o tym samochodzie. Zacznę od tego, że znałem to auto już wcześniej - było wystawione na sprzedaż w Nadarzynie. Co ciekawe samochód przypłynął do Europy w niezbyt dobrym stanie, a renowacją zajęto się już w Polsce, konkretnie to w East of Warsaw Garage z Mińska Mazowieckiego. Jakie było moje zaskoczenie, kiedy Michał dał mi znać - biorę je, zapraszam na wizytę jak będzie już u mnie. Trochę trwało zanim dotarło do Wrocławia, ale w końcu jest i dziś rano mogłem w końcu zobaczyć go bliżej, a przede wszystkim - posłuchać. Potem byłem głuchy przez kilka minut - ale za to jaki szczęśliwy :) 



Nie wiem czy wspominać o historii marki, bo zapewne spora część z Was ją zna, ale to może tylko pobieżnie powiem, że Edsel B. Ford był synem założyciela koncernu i to na jego część nazwano tę markę. Chciałbym napisać, że syn miał wyższe zachcianki niż jakaś tam droga fura od tatka Henrego, więc zapragnał własnej marki, ale niestety to zupełnie nie te lata - kiedy zakładano markę obaj (ojciec i syn) już nie żyli. Wówczas koncernem rządził już syn Edsela - kolejny Henry Ford. Generalnie Edsel był kolejną luksusową marką koncernu Forda pozycjonowaną jako coś przyszłościowego i lekko ekstrawaganckiego. Jak łatwo się domyślić korzystał z dobrodziejstw koncernu - platformę i silnik są fordowskie, ale sporo części było charakterystycznych tylko do tego modelu. Marka nie utrzymała się długo na rynku - może z powodu dziwnej atrapy chłodnicy, która wszystkim przypomina wiadomo co, więc - na szczęście - nie muszę pisać co konkretnie. Upadli z hukiem zaledwie po trzech latach działalności (1958-1960) i wyprodukowaniu nieco ponad 118.000 aut, co jak na warunki amerykańskie nie jest jakimś specjalnie dobrym wynikiem. Corsair był robiony tylko w 1958 i 1959 roku, ogółem wyszło ich niewiele, a ten konkretny egzemplarz jest jednym z zaledwie 1812 sztuk z tego rocznika i tej wersji - 4-drzwiowy Hardtop. Dobra teraz najciekawsze - wrażenia. Kiedy przyjechałem do Michała pora była jeszcze wczesna, a auto zimne, mogłem zatem kontemplować tzw. zimy start. Doba, czyli budzimy sąsiadów. O dziwo na zimno auto chodzi tak sobie, coś jak... traktor. Dopiero jak się rozgrzeje to mruczy i ryczy jak na stare, dobre V8 przystało. Pod maską znajduje się 8 garów o łącznej pojemności 5,4 litra i mocy około 235 KM. Jeśli ten Edsel kojarzy Wam się z kubańskimi klimatami to jest w tym trochę prawdy - na pokładzie jest zamontowana pompa wspomagania hamulców od... Poloneza :) Skąd ten stan? Ten model prawdopodobnie nigdy nie miał fabrycznego serwa (może były jakieś wyjątki), a pompa od Poldona elegancko pasuje i daje radę - po mocniejszym wciśnięciu hamulca auto staje dęba. Nie sposób nie wspomnieć o charakterystycznym limonkowym kolorze auta. Niektórym będzie się podobać, niektórym nie. Mi ten kolor leży, bo dobrze pasuje do Edsela - to nie miał być kolejny nudny Cadillac, tylko coś bardziej ekstrawaganckiego - stąd wydaje mi się, że lakier pasuje do charakteru auta. Kiedy nim jechaliśmy oprócz świetnych doznań o charakterze dźwiękowym i wielkich bananów na twarzy trudno zlekceważyć fakt, że auto zwraca uwagę dosłownie wszystkich wokół - ptactwa lotnego, zwierząt gospodarskich, a nawet dzieci. 



Najbardziej w Edselu zaskoczyło mnie jedno - skrzynia biegów Mile-O-Matic, czyli niby dwubiegowy automat (tryb D i L), ale tak naprawdę to auto ma tylko jeden bieg do przodu! Nie ma potrzeby zbyt częstego sięgania po bieg oznaczony jako L (Low speed), auto spokojnie daje sobie radę na samym D w praktycznie całym zakresie prędkości. Wielkie wrażenie robi przednia panoramiczna szyba z charakterystycznymi dla tych lat zachodzącymi na boki auta krawędziami. 




Kiedy już zalogujecie się w środku w oczy rzucają się materiały - w przeciwstawienie do dzisiejszych aut, w których trudno znaleźć coś z prawdziwego metalu (zazwyczaj znajdziemy za to imitacje metali) tu ciężko znaleźć coś, co... nie byłoby wykonane z metalu. Zegary Corsaira to prawdziwy kosmos. Dobra - zdjęcia, a na koniec mam dla Was kilka krótkich filmików.



Klima wygląda jak dodatek - no i to słuszna myśl, choć jest to dodatek instalowany przez samych dealerów
Konkretne wzmocnienie częściowego słupka B - mimo to buda lekko pracuje
Poprzedni właściciel był pracownikiem Departamentu Obrony.To jakieś +100 punktów do ogólnej cyny
Ależ diabolicznie wygląda ten tył, a zwłaszcza klapa od bagażnika
Producentem jest MEL Gibson, skrót od Mercury - Edsel - Lincoln
Widzicie tę prostą listewkę na słupku C? Ciekawe, że nie dojechali nią do końca

Jedyna rzecz jaka mi nie do końca leży w tym aucie (oprócz felg) to klosze tylnych lamp - poprzedni rocznik miał je ładniej zaprojektowane



Obiecane materiały o charakterze głównie dźwiękowym:


16 komentarzy:

  1. Nie mogę patrzeć na te felgi.......

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Koła będą zmieniane na mniej rzucające sie w oczy. Będzie balon.

      Usuń
  2. Przód się źle kojarzył, bo przypomina scudetto alfy.
    Kolor jednak nie. Zdecydowanie nie!

    OdpowiedzUsuń
  3. Widziałem go na żywo na Autonostalgii 2018. Nie, zdecydowanie mi się nie podoba. Brakuje tu tylko zawieszenia pneumatycznego jak w lowriderze i potężnego audio grającego meksykańskie rapsy.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę, że to koło ma tutaj duży wpływ na negatywny odbiór - a będą zmieniane na bardziej normalne.

      Usuń
    2. Jesteś typowym cebulakiem arturze, więc nic dziwnego że cebulakowi takie auto się nie podoba. Nie jest ono przeznaczone dla cebulaków prostaczków, lecz dla ludzi którzy mają charakter.

      Usuń
  4. Dźwięk silnika nieco zaskakujący - kojarzy się raczej ze starym silnikiem lotniczym niż typowym amerykańskim blobloblo. Albo mam wujowe głośniki.
    Zamieniłbym tylko te koła na stalówki plus chromowane dekle i whitewalle

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Podczas jazdy jak się doda gazu to faktycznie gada bardziej jak myśliwiec z II WŚ. Koła będą jakieś bardziej spokojne.

      Usuń
  5. Ale, ale... Dlaczego ktoś tak spaskudził to auto? Bo low ridery i tak wyglądają inaczej - zasadniczo zakłada się tam małe kółka. Do tego dochodzi tapicerka - jakby zmienić koła, kolor i wnętrze, to byłby fajny.
    Ale to nie mój samochód, więc co mi tam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Fajne auto, tylko te felgi i ten kolor...Jezu, moje oczy

    OdpowiedzUsuń
  7. dzis widzialem na zywo to auto we wroclawiu -mistrzowski custom jak nic ! nie jest to lowrider ani muscle car wiec nie wiem skad te dziwne komentarze .kolor srodek i kola tu pasuja bardzo dobrze do stylu custom.Pneumatyki bym nie dawal bo to nie lowrider ,oryginalne kola i white walls do tego koloru i srodka wogole nie spasuja .mala odwaznych ludzi jest co robi auta w takim stylu a szkoda,kazdy tylko oryginal klasyk itp itd.zadnego polotu i fantazji .tu jest tego duzo i tak ma byc .to taki moje skromne zdanie wieloletniego pasjonata custom,lowrider i hot rod .pozdrawiam i powodzenia dla wlasciciela z tym juz mozna powiedzec bialym krukiem z usa

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pneumatyka pewnie dojdzie, ale głównie w celu lepszego pokonywania niektórych spowalniaczy ;-) Dzięks!

      Usuń
  8. Kiedy planowane wznowienie działalności?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę że na początku nowego roku dopiero. Wciąż wykańczam mieszkanie, a jest z tym roboty od licha i trochę.

      Usuń
  9. Świetnie napisane i proszę o więcej takich artykułów.

    OdpowiedzUsuń
  10. Kolor jak najbardziej w porządku. Cebulaczkom szaraczkom się nie podoba, to oczywiste. Ja szaraczkiem nie jestem i kolor jest w dechę.

    OdpowiedzUsuń