TOP 10: Auta, których nie tknąłbym patykiem

Witam. Wielkimi krokami nadchodzi na szrociakach lista moich 10 samochodów marzeń, a już dziś - tak dla kontrastu - popełnię listę samochodów, którymi trochę wzgardzam. Nie jest to proste zadanie - możne nawet trudniejsze, niż lista aut, które wielbię, gdyż generalnie sympatyzuję z samochodami i nawet najgorsze gówno jest jednak środkiem, który daje niezależność, chroni przed zimnem, wiatrem, deszczem i - co najważniejsze - broni nas przed podróżami komunikacją miejską, czyli przed kaszlącymi i smutnymi ludźmi.

Od razu zrobię też małe zastrzeżenie - postaram się ograniczyć li tylko do aut powiedzmy do 2005 roku, bo jeśli chodzi o te ostatnie lata to nie podoba mi się praktycznie wszystko na rynku. Szczerze wzgardzam tym pustym prestiżem, za którym idzie w zasadzie wyłącznie wysoka cena. Kiedyś za prestiżem marki np. takiego Mercedesa stały wymierne wartości. Płaciłeś dużo, ale twoje auto zawsze odpalało, cieszyło fenomenalną jakością i przynależnością do jakiegoś kontinuum przebogatej historii tej marki. Teraz natomiast kiedy kupujemy "prestiżowe" Audi to otrzymujemy trochę lepszego VW, czyli w sumie nic specjalnego. To samo kiedy wybieramy coś z linii DS, które to jest zwykłym Citroenem, tylko z innym znaczkiem. Albo nawet Merola CLA i otrzymujemy zwykłe Renault z przednim napędem i co za tym idzie wielkim przednim zwisem. Ale dobra - to oczywiste oczywistości - przechodzimy do samej listy. Pewnie podpadnę kilku osobom, ale co tam;) Kolejność na liście ma znaczenie.

10. Każdy Seat w gnoju 

Tak ogólnie to bardzo nie lubię marki Seat, w mojej głowie obecny Seat widnieje jak coś w rodzaju starego BMW, ale w heczbaku. Nie wiem zupełnie po co jest ta marka w gamie VAG-in, skoro robią takie same auta jak cała reszta - nawet Skoda ma przecież linię RS. Więc po prostu nie - i to nawet w przypadku dużych mocy. Przejechałem się kiedyś Seatem Leonem II Cuprą FR. No fajnie - nawet spoko się to odpychało, ale co z tego skoro pozycja za kierownicą to coś jakbym jechał Renault Espace, a nie sportowym kompaktem. Sylwetce też bliżej do minivana, niż do kompakta. Kazał bym projektantom tego samochodu przejechać się Hondą Prelude V generacji i przemycić na pokład Seata (niby sportowego) choćby 50% przyjemności jazdy tym samochodem. A do tego jeszcze ten klekot.

9. Mercedes-Benz A-klasa W168

Nie lubię minivanów, nie lubię przednionapędowych Meroli, nie lubię samochodów, które wyglądają jak worek kartofli.

8. Ford StreetKa

Wybitnie kobiece auto. To chyba tyle. Bardzo nie chciałbym tym jeździć. Bardzo nie chciałbym, żeby widział mnie w nim ktoś znajomy.

7. Mazda MX-3

Jakąś odrazą napawa mnie ta Mazda. W moim odczuciu to auto przejęło schedę po Szpachlibrze, bo widywałem tyle totalnie zwieśniaczonych egzemplarzy, że już nie mogę na nie patrzeć. Do tego jeszcze te dwa jaja na przodzie.

6. Ford Escort IV kabriolet

Kolejny Ford na liście - o co chodzi? Ano o to (w tym wypadku), że bałbym się jak ktoś mnie zobaczy w takim samochodzie. Jestem na tyle stary, że dobrze pamiętam licznych łepków poruszających się owym bolidem pod koniec lat 90. z bardzo interesującą muzyką we wnętrzu.

5. PT Cruiser kabriolet

Nie chodzę w szalikach jak jest ciepło, więc raczej nie pasowałbym do tego auta. Pozycja za kierownica także nie należy do tych, które preferuję.

4. Honda CRX Del Sol - czyli Del Szpachla

Jak pewnie wiecie darzę markę Hondy wielką sympatią - w końcu produkują najlepsze silniki świata. Ale jest jedna Honda, której nie cierpię. W rozmowach ze znajomymi to auto zawsze pojawia się jako żartobliwe ostrzeżenie, że jak ktoś coś tam zrobi/nie zrobi to będzie musiał karnie jeździć Del Szpachlą. To auto odrzuca mnie na podobnej zasadzie, na której wielu ludzi z pewnego rocznika (np. mojego) ma uraz do Opla Calibry. Niestety z Del Solami kojarzy mi się konkretny typ ludzi i sam nie chciałbym być z nim łączony. Nie lubię tatuaży i nie chodzę w czapeczce z daszkiem. Nie jestem też fanem tuningu.

3. Nissan Micra C+C

W tej kategorii jest wielu znamienitych zawodników - jest przecież 206 CC, jest Mitsubishi Colt VI Cabrio, jest Renault Wind, ale lider mógł być tylko jeden. Zacznę od tego, że Micra w kabriolecie jest nadzwyczaj ohydna - a zwłaszcza ten owadzi odwłok z tyłu, do tego jeszcze wybitnie kobieca, a do tego waży całkiem sporo - niecałą tonę. Nie dziwota więc, że ten silnik 1.4 nie chce jechać, a do tego pewnie pali swoje. Choć nie sprawdzałem tego nigdy - i dobrze. Gdybym posiadał taki samochód to jeździłbym w papierowym worku na głowie i parkował tak, żeby nikt nie widział, że poruszam się takim "wspaniałym" bolidem.

2. Polonez

Do Poloneza miałem dwa podejścia, no może ze trzy. Pierwszy raz (pomarańczowy Borewicz, 1981 rok, wersja X - ponoć na wypasie) skaleczyłem się o jakiś element wnętrza, co wkurxiło mnie na tyle, że szybko porzuciłem przejażdżkę tym gwiżdżącym i rozpadającym się dyliżansem. W międzyczasie miałem jednak "okazję" poczuć ten brak kontaktu z jezdnią; ten układ kierowniczy, który dosyć swobodnie interpretował to co robiłem z kierownicą; tę jakość wykonania; no i gwoźdź programu - fotele dające niezapomniane poczucie, że siedzimy na worku wypchanym obierkami po ziemniakach. Za drugim razem (Carówka) nie chciała w ogóle odpalić, ani na LPG, ani na benzynie. Co jeszcze lepsze przez dłuższy czas nie mogłem się też do niego w ogóle dostać, bo kluczyk od drzwi czasami pasował, a czasami nie. Po drugie nie mam wąsów i nie chodzę w szarych swetrach - to wobec tego nie jest fura dla mnie. Wbrew pozorom jednak bardzo chętnie kupiłbym Poldona - ale takiego do 300 zł i zakatował go do końca jeżdżąc po polu. O ile by oczywiście odpalił...

  

1. VW New Beetle

Nie mogło być inaczej - a już najlepiej (czyli najgorzej) z 1.9 TDI pod maską. Jazda takim samochodem z grzechotnikiem to ostateczna kara i naprawdę wolałbym jeździć komunikacją miejską z kaszlącymi ludźmi, niż tym korpo-wytworem dla kobiet sukcesu 30+. Nie jestem kobietą sukcesu po 30-tce - to nie auto dla mnie. A jest jeszcze wersja bez dachu, w której ciężko się schować przez wzrokiem znajomych.

A jakie auta Was napawają obrzydzeniem? Tylko takim prawdziwym i dogłębnym. Wyżyjcie się w komentarzach - chętnie poczytam.